Oczami Bezdomnego Psa

środa, 19 listopada 2014

...więc chodź, pomaluj swój świat, na łaciato i na niebieeeskooo...

- Jjjjaaaaa, ale znów bestie przywieźli, widziaaałeeeś???
 
- Co? Hę? Jakie bestie znów? Cyrk przyjechał i lew się zgubił?
 
- Nnnieeee, co ty, aleś wymyślił! Patrz za okno w łazience albo w kuchni, jakie cielaki!
 
- Oho! Faktycznie! Takie potwory, że aż nasi muszą uciekać, bo ich zaraz... zaliżą na śmierć! Co ty opowiadasz? Zawsze, jak widzisz amstaffa, to panikę siejesz... 
 
- Bo ja się coś nie mogę do rasy przekonać... Ja to do każdej takie bestii... eee... znaczy do każdego takiego amstaffowatego muszę się przekonywać z osobna, o! 

Jak tak patrzę, to faktycznie te dwa psiury całkiem przyjazne są... Ech, niedawno je przywieźli, nie razem, tylko taki przypadek, że akurat są w jednym czasie takie schroniskowe świeżaki.

Najpierw przybyła Pyza! Caałaa niebieska! Znaczy dla mnie to szara, ale zaraz nasi zaczęli ochać i achać, że taka ładna, niebieska... No to niech im będzie - Pyza jest niebieska, o:


 No i co? Niebieska? Szara, nie? Chociaż pies to w ogóle podobno nie widzi zbyt dobrze kolorów... Pyza prawdopodobnie jest kolejną porzuconą psiolaską, która wcześniej pracowała w fabryce takich mniejszych, amstaffowatych pyziątek... Tak podejrzewamy po tym, co jej wisi pod brzuchem. Prawidłowo, to suczka ma zgrabną talię, wszystko się trzyma jak trzeba, wiecie, no jak u mnie! U Pyzy ten jej brzuch odbiega nieco od ideału... I z oczami ma też problem jakiś, ciągle to jedno mruży. Charakter, jak na taką bestię, ma całkiem niebestiowy! Taka przytulanka, że trzeba uciekać, bo na śmierć zaćlamka z radości. Nawet są już jakieś telefony w jej sprawie, ale same jakieś takie, że ta nasza fotografka po każdej rozmowie tylko ciężko kładzie głowę na biurku i kiwa nią na boki z rezygnacją... Nie wiem, co tam chcą, ale zdaje się, że nie jest dobrze... Pyziucha w niesprawdzone ręce nie pójdzie, już ta nasza z aparatem o to zadba! Ona kocha te bestiowate psiury, zdaje się, że sama ma dwa takie...

Drugą bestyjką, już nie niebieską i tutaj mogę dać sobie obciąć... yyy... łapy nie... ogonek też nie, bo i też krótki... ooo, pół wąsa dam sobie obciąć, jeśli ten pies nie jest czarno-biały! Żaden niebieski, zielony czy w kolorze marengo też nie jest! Czarno-biały i koniec. Max go nazwali.


 Ten to też bida... Może i nie z fabryki szczeniaków, bo to w sumie jest pies, a nie psiolaska... Ale w stanie takim, że aż patrzeć żal! Chuuudee tooo, zaniedbane... W dodatku Maksiu jest niewidomy. Jemu można wmawiać, że Pyza jest niebieska, on i tak uwierzy, o ile w ogóle kiedykolwiek cokolwiek niebieskiego widział. Nie wiadomo właściwie, od kiedy on nie widzi. Dla takiego ślepaczka schronisko to jest coś strasznego! Obija się to o budę, to o siatkę, potem o drugą siatkę, znów o budę... I nie ma człowieka obok, który by go naprowadził, pomógł, przyhamował przed przeszkodami. Ech, straszno tak ciągle w ciemności, wśród szczekania, wycia, trzaskania, tupania... Nie ma co się bać niewidomego psa! Może być super kumplem, tylko trzeba chcieć się o tym przekonać. To jest trochę inny rodzaj kumpelstwa, ale wart każdego merdnięcia ogonem po wyniuchaniu tego SWOJEGO człowieka...

Nie każdy potwór musi straszyć. Moooże czasami wyglądem i potem taka Bulbka jak ja boi się z okna wyjrzeć... ale wystarczy chwilę popatrzeć i od razu widać, że w tym zwierzu ani pół procenta agresji nie ma! Tylko do przytulania się nadaje, do spacerków, do miziania, wylegiwania na posłanku...

Są miłośnicy psów w takim typie. Dzielą się na takich "miłośników", co to chcą się tylko pochwalić takim "groźnym" psem, czasami nawet agresji uczą, żeby wyglądało to jeszcze poważniej i "ohohoho, bój się nas!"; a są też prawdziwi Miłośnicy takich szerokich paszcz, którzy doskonale wiedzą, jak się dobrze nimi zająć i będą kochać taką swoją "bestyjkę", czy jest niebieska, czy łaciata, czy widoma, czy ślepaczek...

Czekamy na takich Miłośników, czeka Pyza i Max. Przecież wszyscy wiemy, że najlepiej zdrowieć i zarastać tłuszczykiem w domu...

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz